Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2239

“Huwag mong sabihin ito sa harap ng iyong mga anak. Mamaya na natin pag-usapan ang tungkol sa ating dalawa nang pribado.” Plano ni Avery na maghintay Pagkatapos kong ipadala ang bata sa paaralan, makikipag-chat ako sa kanya.

Naisip ni Elliot na makakatakas siya, ngunit kung titignan ang hitsura nito, hindi maiiwasang makapag- aral siya mamaya.

“Hayden, pagbalik mo this time, maglaro tayo ng ilang araw!” Tiningnan ni Elliot ang kanyang anak na may mapayapang ekspresyon.

Tiningnan ni Hayden ang may sakit na mukha ni Elliot, at talagang mahirap itong harapin.

“Wala kang pakialam sa akin. Ingatan mo sarili mo!” Hindi masyadong magaling makipag-usap sa kanya si Hayden. Bagama’t hindi kaaya-aya ang kanyang mga salita, ang kanyang tono ay hindi na kasing lamig at kabagsik ng dati.

“Well. Kailangan talagang pangalagaan ni Tatay ang sarili niya in the future. Hindi na ito maaaring maging pabigat sa iyo.” Sinisi ni Elliot ang sarili.

“Hindi ka sinisisi ni Hayden.” Natatakot si Avery na baka hindi niya maintindihan ang kanyang anak, “Simula nang bumalik si Hayden para makita ka, natural na hindi ka na niya kinamumuhian gaya ng dati.”

Ang mga salita ni Avery ay bumagsak sa tenga ni Robert.

Si Robert ay labis na naguguluhan, itinaas ang kanyang ulo at tumingin sa kanyang kapatid: “Kuya, bakit ka napopoot sa aking ama?”

Hayden: “…”

Nahiyang niyakap ni Avery si Robert at ipinaliwanag: “Hindi galit ang kapatid mo sa Tatay mo.”

“Nay, ang sinabi mo lang, sinabi mo na galit ang kapatid ko kay Tatay.” Kinusot ni Robert ang kanyang malalaking matingkad na mata, hindi nag-aalinlangan na mali ang kanyang narinig.

Avery: “Medyo kinasusuklaman ni kuya si Itay noon, pero nakaraan na iyon.”

Hindi naintindihan ni Robert ang paliwanag ni Avery.

Pinandilatan ni Robert ang kanyang kapatid, mabangis na nakatitig.

“Sige, pagkatapos mong makita si Tatay, pwede ka nang pumasok sa paaralan! Ipapadala ka ng kapatid mo sa kindergarten.” Kinuha ni Hayden si Robert mula sa mga bisig ng kanyang ina at sapilitang inilabas sa ward.

Napaungol si Robert.

Nag-aalala si Avery at gustong lumabas.

“Mama, ingatan mo si papa! Susuyuin ko si kuya! Kapag nasuyo ko ang kapatid ko, papasok na ako sa school!” Sabi ni Layla habang nakatingin sa ama.

“Tay, makinig ka sa nanay ko, dito ako sa iyo pagkatapos ng klase sa gabi.”

“Sige.” Pinanood ni Elliot ang kanyang anak na babae na lumabas ng ward, na medyo kinakabahan.

Naglakad si Avery sa pintuan, pinanood ang tatlong bata na umalis, at isinara ang pinto ng ward.

Naglakad siya sa gilid ng hospital bed, umupo sa upuan sa tabi niya, at tumingin sa lalaki sa kama na may kalmadong ekspresyon.

Bumibilis ang pintig ng puso ni Elliot habang nakatingin, at biglang tumaas ang temperatura ng kanyang katawan.

“Ano ang naka-chat mo kay Ben Schaffer?” Hindi naman nagmadaling magreklamo si Avery tungkol sa kanya, bagkus ay nakipag-chat sa kanya. This is property © NôvelDrama.Org.

“Napag-usapan namin ang tungkol sa kasal nila ni Gwen. Magagawa lang daw nila ang kasal kung malusog ako.” Tanong niya kay Avery, “Dapat ay halos New Year’s Day na ako, di ba? O hayaan silang magpakasal sa Araw ng Bagong Taon. Dahil sobrang nahihiya ako na paulit-ulit na nade-delay ang kasal nila.”

“Anong nakakahiya dun? Gustong-gusto nilang magpakasal, at kahit kailan ay puwede nilang gawin. Elliot, huwag kang makipagsapalaran para sa iba sa hinaharap.” Hiniram ni Avery ang Pakikipag-usap sa kanya sa paksang ito, “Haze, tumigil tayo dito!”

Pagkagising ni Elliot ay naisip din niya ang mga tanong na ito.

Elliot: “Avery, hindi ako titigil sa pagpapadala ng mga tao para hanapin siya.”

“Siyempre okay lang na magpadala ng mga tao para hanapin siya. Ngunit huwag tayong mahulog sa bitag ng ibang tao. Maraming nakakakilala kay Haze. Palihim nilang gustong gamitin si Haze laban sa atin. Hindi kakaunti ang mga tao.” Pinag-aralan ito ni Avery kasama niya.